Draaginsigne Gewonden voor Genist

Kpl 1 bd Paul Habraken heeft afgelopen vrijdagmiddag uit handen van de C-OTCGenie kolonel Gerrit van Cooten het Draaginsigne Gewonden ontvangen. Dit bijzondere insigne wordt uitgereikt aan militairen en veteranen die lichamelijk gewond zijn geraakt of psychisch letsel ondervinden van een oorlogssituatie of vredesmissie.

  De uitreiking van het draaginsigne (foto: Anneke Janissen) 

Het Draaginsigne Gewonden is een zilveren speld met de Latijnse tekst ‘Vulneratus Nec Victus’ , dat ‘Verwond, maar niet overwonnen’ betekent. Het ereteken is bedoeld voor militairen en veteranen die gewond zijn geraakt tijdens oorlogsomstandigheden, vredesoperaties en nationale operaties.

Habraken, als vrijwilliger werkzaam in het huis van het Regiment Genietroepen, werd in 1992-1993 uitgezonden als enige pantsergenist met een verbindingsdetachement met deels dienstplichtige soldaten naar AIRPORT SARAJEVO tijdens de eerste zware jaren in Bosnië. Het detachement leverde steun aan het daar gelegerde Franse Vreemdelingenlegioen.

  ​Kpl I bd Paul Habraken (foto: Anneke Janissen)

Habraken werd algauw gezien als de man die alles kon fixen en die je om een boodschap kon sturen, een echte genist. Hij heeft in mijnenvelden gestaan, zijn collega’s er uit weten te gidsen, heeft mijnen en explosieven onschadelijk gemaakt of verplaatst, is gegijzeld geweest en hield toch zijn hoofd overeind en was hij de rots in de branding voor zijn verbindingscollega’s, ongeacht rang of stand.

Van Generaal Mourillon kreeg hij, ten overstaan van het aangetreden vreemdelingenlegioen, het erekoord vanwege moedig optreden tijdens een beschieting van het pantservoertuig waarin zij beide aanwezig waren.

In de tijd dat veteranenzorg nog in de kinderschoenen stond ging Habraken de dienst uit en stapelden de problemen zich onopgemerkt op. Twintig jaar na de uitzending knapte het touwtje bij Habraken en lag zijn leven in duigen, Habraken was onherstelbaar beschadigd, niet zichtbaar maar wel aanwezig.

Bij de receptie die volgde op de uitreiking van het insigne heeft Habraken nogmaals de warmte gevoeld van het gehele regiment door de vele felicitaties die hem ten deel vielen. Hierdoor heeft hij het gevoel gekregen dat het Regiment Genietroepen “als zijn familie” hem na al die jaren niet is vergeten.